مدیرعامل اتحادیه تعاونی‌های عمرانی مسکن در تشرح دلیل طرح ایده تاسیس بورس مسکن گفت: املاک و مستغلات دولتی در مزایده‌ها و فراخوان‌های مختلف به فروش نرفت؛ در نتیجه تصمیم گرفته شد این اموال برای فروش به بورس سپرده شود.

به نظر می‌رسد مسکن در کشور ما به سرنوشت خودرو دچار شده و از کالای مصرفی به کالای سرمایه‌ای، تغییر ماهیت داده است؛ پدیده‌ای که به اعتقاد بسیاری از اقتصاددانان نوعی بیماری و کژکارکرد اقتصادی به حساب می‌آید. راه‌اندازی احتمالی بورس مسکن و زمزمه‌هایی ورود مسکن به بازار سرمایه، نگرانی کارشناسان را صدچندان کرد زیرا آنها بر این اعتقاد هستند که این اتفاق به معنای آن است که سوداگری مسکن به حداکثر خواهد رسید. برای بررسی بیشتر جوانب مختلف این پدیده منفی اقتصادی با خشایار باقرپور؛ مدیرعامل اتحادیه تعاونی‌های عمرانی شهر تهران به گفتگو نشستیم.

به گزارش ایتوت نیوز، خشایار باقرپور، مدیرعامل اتحادیه تعاونی‌های عمرانی شهر تهران درباره ورود مسکن به بورس گفت: «بارها عنوان کرده‌ام که ورود مسکن به بازار سهام، هیچ کمکی به کاهش قیمت آن یا خانه‌دار شدن شهروندان ایرانی نمی‌کند زیرا اساساْ بورس برای سرمایه‌گذاری تعریف شده است نه این‌که عده‌ای مستغلات خود را به فروش برسانند یا شماری دیگر صاحبخانه شوند».

وی ضمن بیان این‌که فلسفه بورس سرمایه‌گذاری و کسب سود است ادامه داد: «تمامی شرکت‌های بورسی در همین راستا فعالیت می‌کنند و اگر قرار باشد مسکن یا مقوله املاک را وارد بورس کنیم از چه طریقی باید سود به افراد یا سرمایه‌گذاران تزریق شود و آیا این امر جز با افزایش قیمت تحقق می‌یابد؟»

مدیرعامل اتحادیه تعاونی‌های عمرانی شهر تهران در بخش دیگری از سخنانش به تبعات ناشی از ورود مسکن به بازار سهام اشاره کرد و یادآور شد: «با توجه به تجربه‌های ناخوشایندی که طی سال های گذشته در بورس شاهد بودیم ورود مسکن به بورس علاوه بر این‌که تورم در این حوزه را تشدید می‌کند بلکه مردم را متضرر خواهد کرد و در نهایت هردو مورد ضرر و زیان را به جامعه تحمیل می کنند».

بیشتر بخوانید:

• هدیه ویژه اتحادیه تعاونی های عمرانی شهر تهران برای سرمایه گذاران ملکی
• خروج خریداران سرمایه‌ای از بازار مسکن

بدبینی بیشتر به بورس

باقرپور با بیان این‌که پیش‌بینی می‌شود از بورس مسکن و مستغلات استقبال شایانی نشود اظهار کرد: «با توجه به اتفاقات اخیر، ‌دیدگاه جامعه نسبت به بورس کاملا متفاوت با چندسال گذشته است و بهتر است بورس مسکن و مستغلات استارت نخورد زیرا این موضوع از جمله اتفاقاتی است که پیش‌بینی می‌شود باعث ضرر تعداد زیادی از افراد متضرر شود و ذهنیت منفی جامعه نسبت به بورس در راه‌اندازی بورس مسکن نیز تاثیرگذار خواهد بود. در نتیجه پیش‌بینی می‌شود کلیت طرح با مشکل جدی مواجه شود».

این کارشناس حوزه مسکن در پاسخ به این سوال که ورود مسکن و مستغلات به بازار سهام از کجا کلید خورد گفت: «املاک و مستغلات دولتی در مزایده‌ها و فراخوان‌های مختلف به فروش نرفت؛ در نتیجه تصمیم گرفته شد این اموال برای فروش به بورس سپرده شود تا با سرمایه‌های خرد، منبع کلان مالی ایجاد شود بنابراین از این طریق بورس، واسطه‌ای برای واگذاری مسکن و مستغلات به مردم شود».

وی ادامه داد: «این اقدام اخلاقی نیست زیرا اگر در فروش املاک موفق نبوده‌اند باید به دنبال دلایل آن بروند نه این‌که در بورس به فروش برسند. اگر این املاک و مستغلات مناسب فروش بودند پایشان به بورس باز نمی‌‌شد».

گرایش تاریخی به سرمایه‌‌گذاری در بازار مسکن

باقرپور در ادامه افزود: «همیشه تعصب خاصی برای خرید مسکن در جامعه وجود داشته است. خرید مسکن ریشه فرهنگی و تاریخی بسیار عمیقی در کشورمان دارد و اگر امروز شاهد سرمایه‌گذاری در حوزه ملک هستیم به باورها، ریشه‌ها و اعتقادات جامعه بازمی‌گردد چرا که هیچ کس از سرمایه‌گذاری در حوزه ملک متضرر نشده و اتفاقا، برعکس سرمایه‌گذاران همیشه سود کرده‌اند».

وی ادامه داد: «نرخ رشد سرمایه‌گذاری در حوزه ملک و مسکن دارای شیبی آهسته‌ اما پیوسته بوده است. ما تقریبا در تاریخ دهه اخیرمان به خاطر نمی آوریم که ملک سیر نزولی به خود گرفته باشد و اگر چنین باشد این سیر به شکل پایداری بوده است».

به گفته مدیرعامل اتحادیه تعاونی‌های عمرانی شهر تهران، همیشه در بازارهای موازی مثل بازارهای خودرو، سکه، ارزهای دیجیتال و سهام؛ شاهد شوک و هیجان‌هایی بوده‌ایم اما هیچ‌کدام از آنها به اندازه بازار ملک دارای پایداری یا ثبات رشد دارایی‌ها نبوده‌اند. در نتیجه تنها بازار ملک است که همیشه سیر صعودی خود را داشته است.

باقرپور ادامه داد: «در جامعه همچنان دید سرمایه‌ای به مسکن وجود دارد و با استناد به آمار می توان دریافت که تعداد واحدهای مسکونی در کل ایران حدود ۱۰ درصد بیشتر از تعداد خانوار ایرانی است. به عبارتی ۱.۱ برابر خانوار ایرانی دارای مسکن در کشور هستیم اما این‌که چرا معضل مسکن در کشور همچنان به قوت خود باقی است به این علت است که شیوه توزیع، شیوه همگن و یکنواختی نیست. بنابراین عده‌ای فاقد مسکن و عده‌ای دیگر بیش از نیاز مسکن دارند».